میلان پر انرژی

 میلان، پایتخت لمباردی، 1.3 میلیون نفر جمعیت دارد. این بزرگترین شهر صنعتی ایتالیا با بخش های مختلف صنعتی است. این جا محل جذب طراحان، هنرمندان، عکاسان و مدل ها است. میلان دارای یک مرکز شهر با ساختمان‌ها و کاخ‌های مرتفع و جالب است، به همین دلیل است که افراد زیادی از سراسر جهان می‌خواهند این شهر پر زرق و برق را ببینند.

آب و هوای ایتالیا عمدتا مدیترانه ای است: هوای خنک آلپ در شمال و هوای گرم و مرطوب در جنوب. زمستان در میلان نسبتا معتدل اما مه آلود است و دمای آن بین صفر تا 8 درجه سانتیگراد است. تابستان می تواند بسیار مرطوب همراه با رعد و برق مختصر باشد و محدوده دما از 14 تا 29 درجه است. از مارس تا آوریل دمای هوا بین 6 تا 18 درجه متغیر است. از اکتبر تا نوامبر از 6 تا 17 درجه متغیر هستند.

میلان همیشه شهری ثروتمند و مهم بوده است. مکانی مملو از هنرمندان مشهور مختلف و مجموعه خاصی از کلیساها، ساختمان ها و بناهای تاریخی را ارائه می دهد. در دوره رنسانس تغییراتی در فرهنگ و هنر رخ داد که سهم زیادی در دوره نئوکلاسیک داشت. میلان طیف گسترده ای از ساختمان ها، بناهای تاریخی و موزه ها را ارائه می دهد. میلان، مرکز مد و تجارت، غنی از هنر است و قلب آن به سبک گوتیک است.

کلیسای جامع میلان، دوئومو

ساخت کلیسای جامع به سفارش Gian Galeazzo Visconti در سال 1386 آغاز شد. این کلیسا سومین کلیسای بزرگ جهان بعد از سنت پیتر در رم و بعد از کلیسای جامع سویا است. به طور کلی کلیسای دوئومو از سنگ مرمر همراه با مجسمه های عظیم، طاق ها و ستون ها ساخته شده است. تعداد مجسمه ها حدود 3400 عدد است. بلندترین گلدسته در ارتفاع 108.5 متری قرار دارد و مجسمه مریم باکره، معروف به Madonnina که از طلا است، در بالای آن قرار دارد. در داخل کلیسا بسیاری از آثار هنری جالب را می توان دید: مقبره Gian Giacomo Medici di Marignano، دخمه و مجسمه سنت کارلو بورومئو، شمعدان Tivulziano، پنجره های قدیمی با شیشه های رنگی قرن پانزدهم. به علاوه امکان بازدید از ویرانه های تعمید سن جیووانی آل فونتی، تعمیدگاه سنت آمبروجیو قدیس شهر میلان هم وجود دارد.

تراس های کلیسای جامع

تراس های روی سقف کلیسای جامع در میلان نشان دهنده یک نوآوری منحصر به فرد در ساخت سقف های کلیسای جامع است. این فضا دارای سطحی به وسعت 8000 متر مربع است. 251 پله برای بالا رفتن و رسیدن به گلدسته وجود دارد. پس از رسیدن به آن جا، منظره ای خیره کننده از کل شهر، پیش روی شما قرار دارد. در تراس بازدیدکنندگان می توانند طاق‌های باشکوه، 135 مناره، مجسمه‌های متعدد (180) را تحسین کنند و فضایی آرام را بر فراز این شهر پرانرژی تنفس کنند. با هوای خوب حتی می‌توانید کوه‌های آلپ ایتالیا و سوئیس را ببینید. از آنجا مجسمه معروف Madonnina را خواهید دید، مجسمه مسی طلاکاری شده توسط جوزپه پرگو، که نماد شهر است و بر روی مناره اصلی کلیسای جامع جای گرفته است.

گالری ویتوریو امانوئله II

گالری ویتوریو امانوئله II از یک طاق دوتایی سرپوشیده و شیشه‌ای در زاویه های قائم، که در یک هشت ضلعی متقاطع قرار دارد، تشکیل شده است. گذرگاهی سرپوشیده که میدان دلا اسکالا Piazza della Scala، میدان دوئومو Piazza Duomo، خیابان سیلویو پلیکو Via Silvio Pellico و خیابان اوگو فوسکولو Via Ugo Foscolo را به هم متصل می‌کند. معمار جوزپه منگونی در نیمه دوم قرن نوزدهم این بنا را که به نام ویتوریو امانوئله دوم، اولین پادشاه ایتالیای متحد نامگذاری شده، طراحی کرد. امروزه، این مرکز خرید چهار طبقه شامل مغازه‌های شیک از هر نوع شی، از مد لباس گرفته تا کتاب، و همچنین رستوران‌ها، کافه‌ها و بارها است. این گالری به همراه Via Montenapoleone و Via della Spiga از مراکز اصلی خرید در میلان محسوب می شود. این جا یکی از زیباترین گالری های سرپوشیده در اروپا و جهان محسوب می شود.

خانه اُپرا اسکالا

یک ساختمان اپرا در شهر میلان، ایتالیا است. لا اسکالا احتمالا معروف‌ترین ساختمان اپرا، در سرتاسر جهان است.معماری خاص و دیدنی این مکان بسیار چشم نواز است.طراحی سالن به رنگ طلایی است و پرده ها و صندلی ها به رنگ ارغوانی بسیار جذاب است به طوری که ساعت ها می توان در این جا وقت گذراند. ظرفیت این مکان دو هزار نفر است. به دلیل استفاده از مهندسی صوت خاصی در معماری لا اسکالا، صدا به خوبی به گوش شنوندگان در همه جای سالن می رسد.

موزه تئاتر اسکالا

این یک موزه و کتابخانه تئاتر است که به خانه اپرا اِسکالا Scala متصل است. این مکان در سال 1913 افتتاح شد. اگرچه تمرکز خاصی بر تاریخ اپرا و خانه اپرای اسکالا دارد، دامنه آن به طور کلی به تاریخ تئاتر ایتالیا می رسد. نمایش‌های داخل موزه شامل لباس‌ها، طرح‌های صحنه، قطعات خودکار، آلات موسیقی مورد علاقه تاریخی، نقاشی‌های نوازندگان و بازیگران، مجموعه‌ای از لوازم مرتبط از جمله چهره‌های گرانبهای سرامیکی است که شخصیت‌های Commedia dell’Arte را به تصویر می‌کشند و در سرسرای تئاتر بازی‌های رومیزی که در گذشته بازی می‌شد، وجود دارد.

قلعه اسفورزسکو

یکی از نمادهای میلان همراه با خانه اپرا اسکالا و گالری ویتوریو امانوئل دوم، قلعه اسفورزا است. Gian Galeazzo II Visconti در مدت ده سال بین سال های 1358 و 1368 این قلعه را ساخت. جمهوری آمبروزیا در سال 1447 تصمیم به ویرانی این قلعه گرفت و در نهایت در دوره فرانچسکو اسفورزسکو (اسفورزا) این مکان بازسازی شد. ورودی اصلی به قلعه برج فیلارته است. یک بخش مستحکم در داخل قلعه برای پناه گرفتن در هنگام حملات جنگی در پشت برج Bona di Savoia و در سمت چپ Rocchetta قرار دارد. حیاط روکتا دارای یک رواق داخلی سه ضلعی است و در داخل اتاق های آن “آرگوس” معروف برامانته قرار دارد. بخش دوکاله Duccale معمولا محل اقامت لردها بود. لئوناردو داوینچی معروف هم یکی از اتاق‌های اولین دوک میلان، “سالا دله آسه” را نقاشی کرده است.

 کلیسای سانتا ماریا دله گرَتزیه

جونیفورته سولاری Guininforte Solari کلیسا Santa Maria delle Grazie را بین سال های 1466 و 1490 ساخت و بعدا برامانته Bramante تا حدودی آن را اصلاح کرد. و بعدها زیارتگاه قدیمی دوباره طراحی کشده است. معماری این کلیسا تلفیقی از سبک گوتیک و رنسانس است. در ساختمان کناری یکی از معروف ترین نقاشی های لئوناردو داوینچی وجود دارد: “شام آخر“. کارهای نقاشی دیواری در سال 1495 آغاز شد و در سال 1498 به پایان رسید. متاسفانه تنها 20 سال پس از اتمام شروع به تخریب کرد، بنابراین چهار مرمت داشت: در سال های 1908، 1924، 1953 (پس از بمباران های جنگ جهانی دوم) و در سال 1977. در داخل کلیسا مصلوب دوناتو مونتورفانو Giovanni Donato Montorfano 1495 قرار دارد.

گالری هنری بررا

یکی از بزرگترین گالری‌های جهان شامل چندین شاهکار هنری ایتالیایی از قرن چهاردهم تا بیستم، مانند “ازدواج باکره” رافائل. «پیتا» اثر جووانی بلینی؛ «محراب اوربینو» پیرو دلا فرانچسکا؛ «مسیح مرده» آندره آ مانتنیا؛ “شام در امائوس” کاراواجو؛ و برامانته “مسیح در ستون”. این موزه از معدود موزه هایی است که به بخش خصوصی تعلق ندارد و مالک آن دولت است. در شش تالار جدید می توان نقاشی های ایتالیایی بین قرن سیزدهم و شانزدهم را دید. همچنین افرادی مجموعه ای از نقاشی های متافیزیکی و مجموعه ماریا و امیلیو جسی را به گالری اهدا کرده اند. باغی زیبا در مجاورت گالری قرار دارد که می توانید در آن استراحت کنید. Pinacoteca di Brera در کاخ بررا، از سال 1300 قرار دارد. در اینجا مؤسسات فرهنگی دیگری مانند کتابخانه، رصدخانه نجوم، باغ گیاه شناسی، مؤسسه علوم و ادبیات لومباردی، و آکادمی هنرهای زیبا وجود دارد. پیناکوتکا موزه اصلی میلان و یکی از مهم ترین موزه های جهان به دلیل مجموعه های معتبر نقاشی باستانی و مدرن است.

کلیسای سنت آمبروجو

کلیسای سنت آمبروجو Sant’Ambrogio یکی از قدیمی ترین بناهای قرون وسطایی کلیساهای میلان، نمونه ای عالی از معماری رومی است. در قرن نهم برج ناقوس ساده سمت راست (ناقوس راهبان) ساخته شد. در سال 1889 ساخت ایوان سه قوسی به پایان رسید. اسفورزا در قرن پانزدهم، وظیفه ساخت صومعه ها و رواق خانه را به برامانته سپرد. ماکسیمیلیان اتریشی در سال 1857، دستور داد که الحاقیه‌های باروک به کلیسا حذف شوند. در سال 1943 کلیسا بمباران شد و بعدها توسط معمار فردیناندو رجیوری بازسازی شد. درون باسیلیکا می توانید دخمه ای را با بقایای قدیس و گنجینه زیبای سنت آمبروجو ببینید که شامل نقاشی ها، موزاییک ها، سنگ مرمر، لباس ها و دیگر اشیای گرانبها است. صحنه هایی از زندگی داوود و شائول مربوط به قرن چهارم و هفتم بر روی درب چوبی اصلی حکاکی شده است. برج با موزاییکی که نشان دهنده مسیح برکت دهنده است، تزئین شده است.

طاق صلح میلان

کار ساخت طاق صلح Arco della Pace در سال 1806 به لطف لوئیجی کاگنولا آغاز شد که ناپلئون از او خواست تا طاق پیروزی را بسازد. پس از شکست ناپلئون از واترلو، طاق تکمیل نشد. در سال 1826 فرانتس اول اتریش دستور داد تا ساخت و ساز با تغییراتی به پایان برسد، زیرا می خواست طاق را به صلح اروپایی 1815 پیوند دهد. هنگامی که کانیولا در سال 1833 درگذشت، طاق توسط فرانچسکو پیورلی و فرانچسکو لندنیو به پایان رسید. در 10 سپتامبر 1838 توسط امپراتور فردیناند اول افتتاح شد. امروزه این طاق در مرکز یک میدان پیاده‌رو در کنار پارک «سمپیونه» Sempione قرار دارد که میلان را به پاریس وصل می کند. نقش برجسته هایی که در طرفین طاق وجود دارد اتفاقات ایتالیا بعد از ناپلئون را شرح می دهد. در قسمت بالای طاق، نام کشته شدگان جنگ جهانی دوم نیز به چشم می خورد.

موزه علم و فناوری لئوناردو داوینچی

این موزه به لئوناردو داوینچی نابغه بزرگ رنسانس اختصاص دارد و به سه بخش تقسیم می شود:

• بنای یادبود شامل: اندازه گیری طول و جرم، فیزیک مدرن، اپتیک، الکترولوژی، گالری لئوناردو، نجوم، ساعت سازی، حمل و نقل زمینی، هنرهای گرافیکی ارتباطات از راه دور و رادیو، متالورژی، ذوب و تحقیقات نفت. در این قسمت مرکز تحقیقات فیزیک و سالن کنفرانس نیز قرار دارد.
• ساختمان حمل و نقل ریلی شامل مجموعه ای از 21 لوکوموتیو و واگن مربوط به دوره های مختلف.
• ساختمان حمل و نقل هوایی و دریایی شامل سه اثر بسیار معروف: کشتی آموزشی نیروی دریایی “Ebe”، پل “Conte Biancamano” و زیردریایی  “Enrico Toti” نیروی دریایی ایتالیایی نظامی.

کلیسای استخوان ها

در این جا تزیینات دیوار ها کمی عجیب است! جمجمه ها و بقایای انسان زینت بخش دیوارها هستند. این مکان یکی از عجیب ترین مکان های مذهبی دنیا است. کلیسای سن برناردینو آله اوسا در سال 1145 میلادی در نزدیکی یک بیمارستان بنا گردید. با وقوع جذام و افزایش اجساد از این مکان برای دفن افراد استفاده شد. امروزه، محل نگهداری این استخوان ها در San Bernardino alle Ossa در انتهای یک راهرو کوتاه در سمت راست ورودی کلیسا قرار دارد. نقاشی های دیواری از سباستیانو ریچی، متعلق به سال 1695 طاق را تزئین کرده است. اجساد روی دیوارها متعلق به متوفیان بیمارستان ها و زندانیان اعدامی است.

ورزشگاه سن سیرو

ورزشگاه سن سیرو میلان San Siro یکی از معروف ترین ورزشگاه های جهان است. این استادیوم در سال 1925 توسط شهردار میلان افتتاح گردید. این ورزشگاه در ابتدا مختص میلان بود و بعدها نیز در اختیار اینتر هم قرار گرفت. نام استادیوم سن سیرو از کلیسای کوچکی که در کنار آن قرار دارد گرفته شده است. ورزشگاه سن سیرو یکی از نمادهای شهر میلان است و علاوه بر فوتبال، محل برگزاری کنسرت های بزرگی مانند کنسرت باب مارلی بوده است، حدود 90 هزار نفر در این کنسرت شرکت کردند. در طول فصل در هنگام روز می توان از این ورزشگاه بازدید کرد.

سالیانه میلیون ها گردشگر از میلان، این شهر باشکوه دیدن می کنند. پایتخت مد جهان همواره میزبان بزرگ ترین فستیوال های جهان است. اگر می خواهید هنر و معماری شما را مسحور کند به میلان سفر کنید. این شهر جاذبه های بی شماری دارد. برای اطلاعات بیشتر اینجا با ما در تماس باشید.